Zbombardowani reż. Ewa Platt

tak mi się nudzi, tak mi się nudzi że tą śmierć zróbmy sobie tutaj tu i teraz nie czekajmy

pani rozbierze się teraz położy się przede mną i błaga o życie no niech błaga już już zaczęła

nie słyszę

byle głośno byle z budżetem byle z kamerami i widzami którzy tak klaszczą i plują że techniki do deszczu nie trzeba opłacać

taką minę niech zrobi jakby nie była rozczarowana jakby to było upragnione wyczekane jak w porno wielkie tristan romeo bohater wojenny wielkie wow szoł lament i tęsknota narodowa

dziękujemy zapamiętana na zawsze pomnik większy niż mój dom rodzinny w gdańsku

Bohaterowie Zbombardowanych to ludzie wykluczeni z wielkich konfliktów społecznych i zbrojnych, którzy konfrontują się z rozczarowującym odpadkiem 'jakiejś choroby’. To rzeczywistość, w której człowiek zabawia się własnymi słabościami, na chwilę tworząc iluzję sprawczości.

Z oddolnej inicjatywy studentów roku dyplomowego aktorstwa powstaje spektakl na podstawie Zbombardowanych Sarah Kane, który w zaufaniu do tekstu i autorki dramatu przepuszcza przez jego twórców pojęcia wojny, śmierci i zdrowia psychicznego. To historia niepewności, bierności i strachu zasikanej bielizny. W procesie prób, we współpracy z innymi jej utworami, aktorzy i reżyserka przyglądają się kondycji człowieka pisanego przez Kane, płaczącego, spragnionego miłości i śladu nadziei.

Spektakl przeznaczony dla widzów od 16 roku życia.
Spektakl zawiera przemoc fizyczną, seksualną i wulgarny język.

W spektaklu palone są papierosy.

RECENZJE:

„Bombardowanie wielkim kalibrem” Jacek Mroczek [link do źródła zewnętrznego]

„Zbombardowani, czyli przemoc wylewa się uszami” Joanna Tumiłowicz [link do źródła zewnętrznego]

„Okiem Widza: Zbombardowani” Ewa Bąk [link do źródła zewnętrznego]