USTAWIENIA ZE ŚWIĘTYMI, CZYLI ROZMOWY OBRAZÓW reż. Agata Duda-Gracz

Dwadzieścia żywotów uznanych za święte, połączone w fabularną opowieść zderzającą legendy z prozą życia. Bohaterowie spektaklu, postaci znane głównie z sakralnych wizerunków, opowiadają widzom swoje historie, które doprowadziły ich do świętości. Żyli w różnych epokach i na różnych szerokościach geograficznych, ich losy bywały dramatyczne, ale i groteskowe, a bohaterskie i chwalebne czyny mieszały się w nich z ludzką małością i banalnością. Z jakichś powodów to właśnie te historie zostały uznane za wyjątkowe, a postaci wyniesione do rangi świętych. Ich losy zinterpretowane na nowo mogą okazać się niezwykle aktualne i mówić wiele o problemach współczesnego świata. Agata Duda-Gracz przygląda im się z dzisiejszej perspektywy, opierając jednocześnie całość spektaklu na poetyce obrzędu, rytuału i święta. Przestrzeń inscenizacji stanowi miejsce do zwiedzania, z przełamaniem klasycznego odbioru z podziałem na widownię i scenę.

Recenzje:

Nowy sezon w Teatrze Colegium Nobilium nie mógłby rozpocząć się lepiej. „Ustawienia ze świętymi, czyli rozmowy obrazów” w reżyserii Agaty Dudy-Gracz to widowisko wielopłaszczyznowe i piękne w swojej różnorodności. Spektakl – monumentalnością dorównujący świetnej „Kumernis…” z gdyńskiego Teatru Muzycznego – zaprasza widzów do świata ożywionej ikonografii, w której biel świętości i cnoty miesza się z czerwienią krwi, a sferze sacrum, bliżej do ziemi, niż do nieba.

Nauczmy się oddychać
– Agnieszka Górnicka (Teatr dla Wszystkich)

 

Konsekwencja Dudy-Gracz, a jednocześnie odwaga w eksperymentowaniu z różnymi formami, przyniosły fenomenalny efekt. Młodzi aktorzy IV roku Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza dostali szansę, by zmierzyć się z wieloma zadaniami – od scen stricte dramatycznych, po śpiew i taniec. I bez wątpienia każdy z nich stanął na wysokości zadania. Ostatecznie całość jest intensywną i odkrywczą przygodą, zaspokojeniem duchowym i metafizyczną podróżą, w którą każdemu polecam się wybrać.

Ofiarowanie nasze powszednie
– Alicja Cembrowska (Teatr dla Wszystkich)

 

Piękne wizualnie. Jestem pod wielkim wrażeniem i polecam je tym, których interesuje teatr.

Znakomite „Ustawienia ze świętymi” w Collegium Nobilium
– Witold Sadowy

 

Różni święci, różne drogi, różne szarpiące się ze sobą idee i w tym wszystkim zagubiony człowiek ze swoimi odmiennie świętymi bojami z codziennością. Agata Duda-Gracz pokazała (…) poruszające, kompletne, fenomenalnie zrealizowane, energetyczne, zmysłowe przedstawienie dyplomowe, przygotowane ze studentami IV roku Wydziału Aktorskiego Akademii Teatralnej w Warszawie – „Ustawienia ze świętymi, czyli rozmowy obrazów”.

W supermarkecie ze świętymi nie kupimy uspokojenia
– Dariusz Pawłowski (Dziennik Łódzki)

 

Różnorodność nawet i fizyczna (na czego brak trochę narzekałem wobec poprzednich roczników), zdolność transformacji, niezwykła sprawność ruchowa. Grali tak dobrze, że nie przeszkadzała wcale ich jednorodna młodość. Umieli się postarzeć, głosami, mową ciał. A co najważniejsze, umieli przykuć moją uwagę, wytworzyć atmosferę tajemnicy. Było jej tu więcej niż na wielu przedstawieniach „dorosłych”.

Zachwyt przemieszany z nismakiem
– Piotr Zaremba (w Polityce)

 

Co jest intencją reżyserki? O tym mówi jasno swego rodzaju intro, w którym widzowie przechadzają się po scenie i kulisach, gdzie na podestach, drabinach, krzesłach stoją aktorzy jako współczesne wizerunki świętych – tych prawdziwych, znanych z imienia, tych mniej znanych, i tych „napisanych” dziś przez reżyserkę i młodych aktorów, a mających znaczenie symboliczne. Święci mają swoje atrybuty (rekwizyty), patchworkowe kostiumy, wyraziste makijaże i naprawdę próbują wyjść z obrazków / ikon (aktorzy noszą na plecach plansze ze spersonalizowanym tłem, „świętym obrazkiem”). Są to święci „ludowi”, to znaczy z popularnego, ludowego, czasem apokryficznego (a czasem wprost z zabobonnego) repozytorium. Takiego, którego nie sankcjonuje teologiczny namysł, a które czasem ów namysł wręcz kwestionuje. Stąd ich niekonwencjonalność, „punkowy” rys, komiksowy skrót, estetyczne zakorzenienie w kulturze popularnej. Czy to w ogóle święci? Jeśli ktoś zastanawia się nad tym, jeśli nie może wobec nich odnaleźć – o to chodziło. Są oni dokładnie tacy, jaki nasz czas, jaka nasza wyobraźnia, religijność / duchowość. A o tych chce mówić Agata Duda-Gracz.

Obrazy i obrazki
– Łukasz Kaczyński (Kalejdoskop)

 

W kategorii „spektakl dyplomowy” „Ustawienia” są doskonałe – w 3,5-godzinnej formie etiud ujętych w uspójniającą ramę reżyserka umożliwiła studentom wielostronną prezentację aktorskich umiejętności.

Ustawka ze świętymi. Spektakl wyrazisty i świetny plastycznie
– Izabella Adamczewska (Gazeta Wyborcza)

 

Reżyserka zadbała także o bezpieczeństwo emocjonalne młodych aktorów. Nauczyła ich sprawnie wchodzić w postać, by potem szybko uwalniać się od nadmiaru energii i scenicznych emocji. W przypadku młodych aktorów jest to szczególnie trudne i pożądane. Tegoroczni studenci IV roku Akademii Teatralnej mogli bowiem ulec na scenie pokusie nadmiernej ekspresji, pokazywania wszystkiego, czego nauczyli się na zajęciach podczas studiów. Tak się jednak nie stało, a kilkoro z nich pokazało naprawdę dojrzałe i świadome aktorstwo. (…) Trzeba przyznać, że Agata Duda-Gracz z jednej strony wrzuciła studentów od razu na głęboką wodę, ale z drugiej bardzo dobrze ich do tego przygotowała.

Leki, kompleksy, obsesje…
– Magda Kuydowicz (Teatr dla Wszystkich)