STUDIUM O HAMLETACH reż. Waldemar Raźniak, Tomasz Rodowicz
Na motywach tekstów: „Hamlet” Williama Szekspira, „Studium o Hamlecie” Jerzego Grotowskiego, „Studium o Hamlecie” Stanisława Wyspiańskiego
Warszawska Akademia Teatralna i łódzki Teatr CHOREA zrealizowały wspólnie projekt teatralny pt. „Studium o Hamletach”, wyznaczający współczesne myślenie o Szekspirze, poprzez pryzmat tekstów Wyspiańskiego i Grotowskiego.
Studenci II i III-go roku wydziału aktorskiego Akademii Teatralnej i aktorzy Teatru CHOREA pod kierunkiem Waldemara Raźniaka i Tomasza Rodowicza podjęli próbę zmierzenia się z tekstem „Hamleta” Szekspira, sięgając do zachowanych scenariuszy spektaklu Jerzego Grotowskiego z roku 1964, zatytułowanych „Studium o Hamlecie”, do recenzji i relacji aktorów Teatru 13 Rzędów oraz do tekstu „Studium o Hamlecie” Stanisława Wyspiańskiego.
„Chcieliśmy postawić siebie w tym punkcie, w którym stał zespół Grotowskiego ponad 40 lat temu. W punkcie niewiadomej, w punkcie rozdroża i zapowiedzi klęski w obliczu mierzenia się z wielkim tekstem.” (T. Rodowicz)
Premierowe prezentacje spektaklu Raźniaka i Rodowicza poprzedzone zostały sesjami prób i treningów fizycznych nawiązujących do metody Grotowskiego, pracą z tekstem Szekspira i wspólnym budowaniem dramaturgii spektaklu. Aktorzy sami wyszukiwali w dramacie Szekspira teksty najbliższe ich własnym doświadczeniom. Spektakl przekracza fabułę dramatu i jest wzbogacony o osobiste wypowiedzi aktorów dotyczące ich życiowych wyborów i własnej tożsamości.
Spektakl jest próbą odpowiedzi na pytanie kim dziś jest Hamlet? Dlaczego Grotowski za Wyspiańskim umieścił go na polskiej wsi, na cmentarzu? I najważniejsze: czy można dziś Grotowskim czytać Szekspira?
„Projekt nawiązuje do awangardy teatralnej lat sześćdziesiątych, którą reprezentował Teatr Laboratorium Jerzego Grotowskiego, co zbiega się z ogłoszeniem roku 2017 rokiem stulecia awangardy polskiej. Nie tworzymy jednak żadnej rekonstrukcji dzieła Grotowskiego. Zainspirowani odwagą i klęską tamtej próby szukamy własnej narracji i własnego ryzyka. Przekroczeniem typowych metod budowania spektaklu jest u nas sposób potraktowania tekstów zarówno Szekspira, Wyspiańskiego jak i Grotowskiego. Nikt do tej pory takiej próby nie podjął.” (T. Rodowicz)
