100. rocznica urodzin Andrzeja Łapickiego

Andrzej Łapicki na ekranie celował w rolach stylowych, ozdobnych, nieraz przy tym bardzo efektownych. Nie oznacza to jednak, że ograniczał się wyłącznie do nich. Jak daleko stąd, jak blisko Tadeusza Konwickiego jest świadectwem możliwości udźwignięcia przez niego filmu nowoczesnego, poszukującego oryginalnej formy, wymagającego szczególnego zaangażowania. To zarazem ironiczny portret Warszawy początku lat 70., próba odtworzenia mechanizmów pamięci, meandrującej pomiędzy kompleksami i traumami przeszłości oraz nostalgiczna wizja polskości, w której krzyżują się tradycje katolicka, prawosławna, żydowska i laicka. Łapicki w roli napisanej specjalnie dla niego, staje się ekranowym medium reżysera, a jednocześnie narratorem oprowadzającym widzów po osobliwym świecie, który zarazem jest, nie jest i którego nigdy nie było.

Plan spotkania:

16:30 – otwarcie: prorektor prof. Krzysztof Mrowcewicz;

16:30-17:45 – rozmowa z udziałem prof. Barbary Osterloff, prof. Jana Englerta i dra Wojciecha Świdzińskiego; prowadzenie: Janusz Majcherek

17:45-18:00 – przerwa

18:00-19:45 – projekcja filmu „Jak daleko stąd, jak blisko”, reż. Tadeusz Konwicki, słowo wstępne – dr Wojciech Świdziński