Bifor u Abdona

„Taka prosta filozofia. Siądzie się w oknie. Najpierw szosa. Potem Michaś. Potem przechodziła z targu służąca pani aptekarzowej. Potem szedł rabin Szymsze. To się nazywa świat zewnętrzny. Potem przychodzi tęsknota. Potem znowu chęć ukochania kogoś aż do dna. Potem żal bezdenny, że wszystko tak mija. To się nazywa świat wewnętrzny. Filozofia polega na tym, iż się udaje przed samym sobą, że się tego nie widzi. Tęsknota byłaby po prostu straszna, gdyby nie filozofia”.

Tytułowy Abdon znosi monotonię powtarzających się tych samych dni w banalnym miasteczku i swój metafizyczny niepokój tylko z jednego powodu – od kilku lat pielęgnuje w sobie platoniczną miłość do zamężnej kobiety. Kiedy pewnego jesiennego dnia dowiaduje się o jej rzekomym romansie z młodym chłopcem z miasteczka, jego obsesja przybiera na sile, a fundamenty, na których zbudował precyzyjnie cały swój świat drżą w posadach. Postanawia zorganizować przyjęcie…